Ο Σόϊμπλε, ο Ήλιος της Ελλάδας και το χρέος της.

«Η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερες ώρες ηλιοφάνειας από τη Γερμανία και θα μπορούσε να εξάγει σε μας ρεύμα. Η ελληνική οικονομία θα είχε έτσι ένα ανταγωνιστικό εξαγωγικό προϊόν και μάλιστα περιζήτητο», σημειώνει ο κ. Σόιμπλε και προσθέτει ότι δίχως μία τέτοια προοπτική θα είναι για τον ίδιο δύσκολο να πείσει «το Γερμανό φορολογούμενο να επωμισθεί το σημαντικό ρίσκο ενός νέου προγράμματος» για την Ελλάδα.
Σε συνέντευξη του στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit ο κ. Σόιμπλε υποστηρίζει ότι η χορήγηση νέας οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα, προϋποθέτει την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, των μεταρρυθμίσεων στις εργασιακές σχέσεις, αλλά και την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ειδικότερα αναφέρει ότι η εκμετάλλευση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από γερμανικές επιχειρήσεις θα μπορούσε να αποτελέσει λύση, προκειμένου να ενισχυθεί η ελληνική οικονομία και να περιοριστεί το δημόσιο χρέος.
Το ερώτημα που προκύπτει από αυτές τις δηλώσεις είναι : ο κ. Σόϊμπλε εφευρίσκει τρόπους να βγάλει περισσότερο κέρδος για τη χώρα του από ότι επιτρέπει η διαφορά επιτοκίων δανεισμού Ελλάδας - Γερμανίας. Η Ελλάδα, ποιούς τρόπους θα βρεί για να αντιστρέψει αυτή την σε βάρος της κατάσταση; Για παράδειγμα θα αφήσει τον ήλιο της στα χέρια των Γερμανών ή θα τον αξιοποιήσει για την δική της βιώσιμη ανάπτυξη;
Όταν λέμε Ελλάδα δεν εννοούμε μόνο την κυβέρνηση. Εννούμε π.χ. τη ΔΕΗ, διοίκηση και εργαζόμενους. Υπάρχει σχεδιασμός ταχείας ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από την Επιχείρηση, ώστε να αλλάξει το ενεργειακό ισοζύγιο με μείωση της συμμετοχής του λιγνίτη και αύξηση των ΑΠΕ; Οι εργαζόμενοι προβληματίζονται και αγωνίζονται πάνω στο ζήτημα αυτό ή τους ενδιαφέρει μόνο το ιδιοκτησιακό καθεστώς της επιχείρησης; Γιατί η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε με 100% ποσοστό κρατικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.
Η Αυτοδιοίκηση, Δημοτική και Περιφερειακή, διαμορφώνουν σχέδια αποκεντρωμένης παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ; Διεκδικούν ρόλο στον τομέα αυτό ή μόνο ο Σόϊμπλε έχει τέτοιες βλέψεις;
Με άλλα λόγια : θα δούμε ως Ελλάδα πιο στρατηγικά τα ζητήματα, ώστε να ασχοληθούμε ΑΠΟ ΤΩΡΑ μ΄αυτά, ή θα μας απασχολεί αποκλειστικά το σήμερα, το βραχυπρόθεσμο και το μεσοπρόθεσμο, χάνοντας διαρκώς το στρατηγικό στόχο, δηλαδή το μέλλον μας, άρα και το παρόν μας;