17 Ιουν 2011

Μια Ελλάδα σε παράκρουση, άρθρο του Καθηγητή ΑΠΘ Γρηγόρη Καλφέλη στο ΒΗΜΑ


Αρμονία δεν μπορεί να υπάρχει στη σημερινή χρεοκοπημένη Ελλάδα. Άλλο όμως αυτό και άλλο να δίνουμε την αίσθηση μιας χώρας που βρίσκεται σε πλήρη παράκρουση.

Και θα συζητήσω τρία ζητήματα, όπου δίνουμε την εικόνα μιας παρανοϊκής Ελλάδας (χωρίς αυτογνωσία)!
Βουλευτές
Θα αρχίσω καταρχήν από τις αποζημιώσεις των βουλευτών. Γιατί; Γιατί είναι εντελώς παρανοϊκό να μη πλήττονται οι παχυλοί μισθοί των εθνικών μας αντιπροσώπων, όταν ακρωτηριάζονται αλύπητα οι μισθοί και οι συντάξεις των φτωχότερων ανθρώπων, λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας που έχουν επιβληθεί!

Και για ποιο λόγο κάνουμε αυτή την παρατήρηση; Γιατί, όπως έλεγε και ο γάλλος κοινωνιολόγος Πιέρ Μπουρντιέ, η πολιτική είναι πρωτίστως «διαχείριση συμβολισμών».

Θα ήταν λοιπόν χρήσιμο, όταν το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί πλήρως, οι βουλευτές να στείλουν ένα καθαρό συμβολικό μήνυμα στο πλήθος.
Ότι δηλαδή το κομματικό προσωπικό συμπάσχει με τους αδύνατους και μειώνει δραστικά τις φουσκωμένες αποζημιώσεις των εκατό χιλιάδων ευρώ!

Θα ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν οι βουλευτές σε μια περίοδο ανυπολόγιστης φτώχειας. Αν φυσικά θα ήθελαν να διατηρήσουν ενεργή τη σχέση αντιπροσώπευσης με τους ψηφοφόρους τους (πράγμα σημαντικό για μια δυτική δημοκρατία).

Όμως και αυτή την απλή συμβολική ενέργεια δεν την κάνουν, γιατί ζουν απομονωμένοι στο δικό τους πολυτελή κόσμο και αυτό τροφοδοτεί τις αντιπολιτικές ενέργειες, τις μούντζες, τα γιαουρτώματα και όλη αυτή την κουλτούρα των σπασμωδικών αντιδράσεων, που ενισχύουν το παρακμιακό κλίμα μιας καταρρέουσας χώρας!

Φοροδιαφυγή
Την ίδια παρανοϊκή εικόνα παρουσιάζει –ειδικά- η κυβέρνηση στο ζήτημα της φοροδιαφυγής . Τι εννοώ;

Επειδή είναι ανίκανη να συλλάβει την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, γδέρνει με το μνημόνιο 2 –για μια ακόμη φορά- τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο Υπουργός των οικονομικών μάλλον δεν έχει πολιτική (ή ταξική) αντίληψη για τις παρενέργειες που προκαλούν οι επιλογές του, αφού την κρίση την πληρώνουν κυρίως οι φτωχότεροι.

Τι θα εμπόδιζε λ.χ να περιοριστεί η έκτακτη εισφορά μόνο στους ελευθεροεπαγγελματίες (γιατρούς, δικηγόρους κλπ), όπου η φοροδιαφυγή πέφτει σύννεφο;

Όμως υπάρχουν και πιο ευφυείς λύσεις, όπως αυτή που πρότεινε ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Ντανιέλ Κον- Μπεντίτ. Δηλαδή, σε συνεργασία με την Ευρωπαική Επιτροπή να ζητηθεί το «πάγωμα» των μεγάλων καταθέσεων των Ελλήνων στην Ελβετία, την Κύπρο και αλλού.

Έτσι θα μαθαίναμε ποιοι είναι αυτοί οι απάτριδες έλληνες (με ε μικρό) που έβγαλαν τεράστια ποσά στο εξωτερικό, αν πλήρωσαν τους φόρους και –κυρίως- πώς τα απέκτησαν!

Και έτσι δεν θα αποτελούσαμε το αποκρουστικό παράδειγμα ενός χρεοκοπημένου κράτους, που έχει όμως σωρευμένο ιδιωτικό πλούτο στις ξένες τράπεζες (ο Spiegel τον υπολογίζει στα 300 δις. ευρώ)!

Όμως και αυτό δεν γίνεται και έτσι οι πάμπολλοι φοροφυγάδες αυτού του τόπου εξακολουθούν να ζουν ευτυχισμένα και αυτό επιτείνει το συνολικό κλίμα μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης.

Οι αγανακτισμένοι
Για αυτό το κίνημα κανείς, καταρχήν, δεν θα μπορούσε να μιλήσει αρνητικά, γιατί είναι υγιές να βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους, όταν χειροτερεύουν δραματικά οι συνθήκες της ζωής του.

Όμως εδώ εμφανίζεται και το φαινόμενο, που ο μαρξιστής διανοητής Σλάβοι Ζίζεκ ονομάζει «φετιχιστική απάρνηση».

Δηλαδή γνωρίζω, αλλά δεν θέλω να αντιμετωπίσω πλήρως τις συνέπειες αυτής της γνώσης.

Τι σημαίνει αυτό με απλούστερα λόγια; Πολλοί από αυτούς που δηλώνουν σήμερα ως αγανακτισμένοι, επί 40 χρόνια ψήφιζαν ένα διεφθαρμένο δικομματικό σύστημα, όπου οι βουλευτές διόριζαν «από τα παράθυρα», όπου η πλειοψηφία ήταν έτοιμη να δώσει «φακελάκι» για να γίνει η δουλειά της κλπ.

Επομένως θα ήταν πραγματική παράκρουση όλοι οι αγανακτισμένοι να νομίζουν ότι η Ελλάδα της σημερινής χρεοκοπίας εμφανίστηκε χωρίς τη δική τους συμμετοχή (ή δια παρθενογενέσεως)!

Και κάτι άλλο. Το σύνθημα «να φύγει το χρέος, το μνημόνιο και η τρόικα» μας εκφράζει όλους. Όμως το χρέος δεν μπορεί να φύγει, εκτός και αν πιστεύουμε στη μεταφυσική!

Όμως μπορεί να «εξαφανιστεί» το μνημόνιο, αν κηρύξουμε με δικιά μας βούληση στάση πληρωμών! Αρκεί να ξέρουμε, ότι την επόμενη μέρα δεν θα καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις, ότι τα φυσικά σύνορα της χώρας θα πρέπει να κλείσουν κλπ.

Τις θέλουμε αυτές τις παρενέργειες; Τις αντέχουμε; Το να προβάλλουμε όμως κάποια συνθήματα, χωρίς να κατανοούμε τι ακριβώς σημαίνουν, αυτό συνιστά μια άλλη παράκρουση!

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Είναι ανάγκη κάποτε να συζήσουμε ειλικρινά στην Ελλάδα για το τι μας συμβαίνει και ποιες λύσεις έχουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: