Η Γερµανία εξαρτάται από τους «άσωτους λαούς», άρθρο του καθηγητή Γρηγόρη Καλφέλη στα ΝΕΑ

Ή η Γερµανία πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη ή πρέπει να δηµιουργηθούν δύο διαφορετικές οµάδες µέσαστον λεγόµενο ευρωπαϊκό χώρο». Αυτές τις προφητικές παρατηρήσεις είχε κάνει πριν από λίγο καιρό ο αµερικανός νοµπελίστας οικονοµολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτζ στο τελευταίο βιβλίο του (Stiglitz, «Freefall»).
∆εν µπορώ να φανταστώ την Ευρώπη δίχως την οικονοµική ισχύ της Γερµανίας, αλλά η τελευταία κρίση της Ιρλανδίας, που επιδεινώθηκε από την απαράδεκτη στάση της πολύ «µικρής» για τις περιστάσεις γερµανίδας καγκελαρίου, φέρνει ξανά στην επιφάνεια δραµατικά τα ελαττώµατα που είχε η ευρωζώνη από τη γένεσή της και τις αµφιλεγόµενες σχέσεις της Γερµανίας µε τα άλλα µέλη.

Και κατ’ αρχήν θα πρέπει να τονίσουµε ότι πολλοί διάσηµοι οικονοµολόγοι από την αρχή έλεγαν ότι δεν είναι δυνατό να ανήκουν στην ίδια ζώνη εκ διαµέτρου αντίθετες οικονοµίες, όπως είναι η Γερµανία και η Ελλάδα.

Γιατί; Γιατί, όταν µια χώρα είναι έντονα εξαγωγική και δηµιουργεί πλεονάσµατα, τότε είναι αναπόφευκτο και αναγκαίο κάποιες άλλες χώρες να παράγουν µόνο ελλείµµατα, καταναλώνοντας απλώς τα προϊόντα της ισχυρής δύναµης.

Εποµένως, το φτηνό ευρώ και κάθε κρίση στην ευρωζώνη εξυπηρετεί µόνο τη Γερµανία, η οποία, λίγο πριν δοθεί το δάνειο των 110 δισεκατοµµυρίων ευρώ προς τη χρεοκοπούσα χώρα µας και µετά τον «σεισµό» που έγινε – λόγω αυτού του γεγονότος – σε όλον τον κόσµο, είδε αιφνιδίως να αυξάνονται οι εξαγωγές της προς την Κίνα και την Ασία, όταν εµείς βυθιζόµασταν, λόγω των µέτρων της λιτότητας, στην ύφεση, τη φτώχεια και την ανεργία.

Για να ξεπεραστεί αυτό το γενετικό ελάττωµα της ευρωζώνης, δηµιουργήθηκε ένα τεράστιο κεφάλαιο αλληλεγγύης για τις ευρωπαϊκές χώρες που θα βρίσκονται σε δύσκολη οικονοµική κατάσταση.

Eνώ οι Γερµανοί συµφώνησαν στα λόγια µε αυτήν την επιλογή, στην πράξη την υπονόµευσαν θανάσιµα, όπως φάνηκε και από τις ακατανόητες και ανεπεξέργαστες δηλώσεις της Μέρκελ, η οποία ξαφνικά θυµήθηκε ότι θα έπρεπε να µπει στο παιχνίδι και να δίνει βοήθεια στις χώρες που καταρρέουν και το ιδιωτικό κεφάλαιο (κερδοσκόποι,τράπεζες κ.λπ.).

Ενώ η ιδέα αυτή δεν είναι και τόσο κακή, το µόνο ολέθριο αποτέλεσµα που πέτυχε – λόγω του ότι υποβλήθηκε άκαιρα– ήταν η πλήρης αποδυνάµωση της Ιρλανδίας, η οποία χτυπήθηκε εύκολα από τους κερδοσκόπους, επειδή ήταν και µια µικρή λεία για αυτούς.

Γιατί το έκανε αυτό η Μέρκελ; Γιατί ήθελε να καθησυχάσει τους γερµανούς πολίτες, ενόψει των εκλογών του 2011, ότι δεν θα σώζουν συνεχώς αυτοί τους «άσωτους λαούς» και επειδή η ξεθωριασµένη σηµαία ενός επικίνδυνου γερµανικού εθνικισµού τη βοηθά στο εσωτερικό µέτωπο.

Οµως στο σηµείο τούτο θα έπρεπε να πούµε ορισµένα πράγµατα και στη γερµανική πολιτική ελίτ και στους απλούς Γερµανούς, που φλερτάρουν µε τη θλιβερή ιδέα της επιστροφής στο µάρκο.

Η ενωµένη Γερµανία µετά το 1989 επιβίωσε και επέζησε χάρη στις τεράστιες εισροές κεφαλαίου που έγιναν από την υπόλοιπη Ευρώπη και άρα θα ήταν καλό να τοθυµούνται αυτό, όταν χρησιµοποιούν τη γενικευµένη και φασιστοειδή ρητορική περί τεµπέληδων λαών.

Και επίσης ότι τα γερµανικά προϊόντα καταναλώνονται κατά τα 2/3 από τους υπόλοιπους εταίρους και άρα, αν οι άλλοι «καθυστερηµένοι» Ευρωπαίοι είχαν τη θεωρητική και στοιχειώδη δυνατότητα να τα µποϊκοτάρουν, τότε το θαυµαστό εξαγωγικό µοντέλο θα έπεφτε σαν χάρτινος πύργος!

Αρα η Γερµανία δεν θα πρέπει δίνει µαθήµατα ηθικής στους άλλους, γιατί δεν είναι και τόσο αυτόνοµη και άρα χρειαζόµαστε επειγόντως ένα καινούργιο είδος αλληλεγγύης και µια διαφορετική µορφή οικονοµικής διακυβέρνησης στην Ευρώπη.

Ολα αυτά δεν σηµαίνουν βεβαίως ότι δεν είµαστε µια διεφθαρµένη χώρα, όπου λ.χ. και ο «µικρός» ακόµη δικηγόρος φοροδιαφεύγει, όπου ο καθηγητής γυµνασίου βγάζει µαύρα λεφτά από τα ιδιαίτερα, όπου τα πανεπιστήµια έχουν γίνει «ορφανοτροφεία» και µισθοδοτούν απαράδεκτα και εκείνους που δεν µπόρεσαν να κάνουν διδακτορικό κ.λπ.

Ποιο είναι το συµπέρασµα; Η σηµερινή στάση της Γερµανίας είναι επικίνδυνη, γιατί εκφράζει έναν ξεπερασµένο εθνικισµό, ενώ και ή ίδια εξαρτάται από την αγοραστική δύναµη των άλλων Ευρωπαίων!