Καταδίκη της διαφθοράς, άρθρο του Καθηγητή Γρηγόρη Καλφέλη στα ΝΕΑ

Στις 26 Οκτωβρίου δηµοσιεύθηκε η ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας (Τransparency Ιnternational 2010) και η Ελλάδα κατατάχθηκε οδυνηρά στην 78η θέση, από άποψη διαφθοράς, µετά τη Βουλγαρία και τη Ρουµανία!

Αυτό το µέγεθος τα αποκαλύπτει όλα και κυρίως αποκαλύπτει τα εικονικά πολιτικά µηνύµατα και την απύθµενη υποκρισία του πολιτικού συστήµατος, αφού πολλά κόµµατα - και κυρίως της Αριστεράς - αντέδρασαν στην ορθή επισήµανση ότι ζούµε σε µια διεφθαρµένη χώρα, όπου η δωροδοκία στην πολιτική και δηµόσια σφαίρα θριαµβεύει.
Γιατί έκανα την παραπάνω εισαγωγή; Για να ερµηνεύσω ορισµένα περίεργα φαινόµενα που εµφανίζονται ενόψει της κρίσιµης ψηφοφορίας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές της ερχόµενης Κυριακής.

Τι εννοώ; Θα επικεντρώσω επιλεκτικά την προσοχή µου στην ακατανόητη - κατά πολλούς - ενίσχυση της υποψηφιότητας του Γιάννη Δηµαρά στην Αθήνα.

Πώς ερµηνεύεται κατά τη γνώµη µου αυτό το φαινόµενο; Οι ψηφοφόροι, όντας θεσµικά αηδιασµένοι από την παραπάνω διαφθορά, απορρίπτουν τις παραδοσιακές κοµµατικές συστοιχίσεις και επιλέγουν µια ακέραια και ηθική προσωπικότητα, που δεν έχει καµία σχέση µε το φθαρµένο καρτέλ των παραδοσιακών κοµµάτων, όσο και αν ο µανδύας της ηθικής συσκοτίζει πολλές φορές τα πράγµατα και αποτελεί το όχηµα συντηρητικών επιδιώξεων.

Εποµένως πιστεύω ότι η ψήφος της επόµενης Κυριακής δεν θα έχει τόσο «αντιµνηµονιακό» χαρακτήρα, όπως υποστηρίζουν πολλοί, αλλά θα είναι κυρίως «αντισυστηµική» καταδίκη ενός απαξιωµένου κοµµατικού συστήµατος που δεν έχει αντιπροσωπευτικότητα και όπου οι επαγγελµατίες της πολιτικής ενδιαφέρονται µόνο για το προσωπικό τους συµφέρον, όπως απέδειξε και το πρόσφατο απεχθές κρούσµα δύο υπουργών που επισκέφθηκαν την Αµερική και πήγαν στα πιο ακριβά ξενοδοχεία µε έξοδα του Δηµοσίου!

Αν η ψήφος είχε καθαρή «αντιµνηµονιακή» διάσταση, τότε θα έπρεπε λογικά και πολιτικά να καταποντίζονται παντού και οικτρά οι υποψήφιοι εκείνοι που έχουν την οποιαδήποτε µακρινή σχέση µε το σηµερινό κυβερνών κόµµα, πράγµα που δεν συµβαίνει, όπως αποδεικνύει χαρακτηριστικά και η περίπτωση του Πειραιά.

Κατά συνέπεια αν είναι ορθή η ανάλυσή µου, τότε το εκλογικό σώµα την επόµενη Κυριακή θα πρέπει µε την ψήφο του να ακυρώσει επίσης και απαράδεκτες πρακτικές που είναι συµβατές µόνο µε απωθητικά µουσουλµανικά καθεστώτα, όπου η θρησκεία παίζει έναν κυρίαρχο πολιτικό ρόλο στην οργάνωση αυτών των κρατών.

Εννοώ φυσικά τη γνωστή υπόθεση του µητροπολίτη Θεσσαλονίκης, που λίγο - πολύ είπε δηµόσια ότι δεν θα γίνει ποτέ δήµαρχος της πόλης ένας συγκεκριµένος υποψήφιος, που τον είχε χαρακτηρίσει «µουζαχεντίν»!

Υπό αυτή την έννοια πρέπει να γίνει σαφές την επόµενη Κυριακή ότι τον δήµαρχο τον εκλέγει η κοινωνία και όχι η Εκκλησία (κάτι βέβαια που δεν αφορά τη σεµνή πολιτική που ασκεί ο σηµερινός Αρχιεπίσκοπος).

Και µια και κάναµε λόγο για τη διαφθορά, έχω την εντύπωση ότι είναι µάλλον ατυχής η καταγραφή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ότι τα λεφτά τα φάγαµε όλοι.

Τα λεφτά τα έφαγαν κάποιοι επαγγελµατίες της πολιτικής και ο θλιβερός κόσµος που συνδέεται στενά µε τα κόµµατα και συγκροτούσε τις αναρίθµητες στρατιές των κοµµατικών συµβούλων του δηµόσιου τοµέα µε τις προκλητικές αµοιβές!

Ολα αυτά δεν σηµαίνουν βέβαια ότι το Μνηµόνιο δεν θα ασκήσει καµία επίδραση στην επικείµενη ψήφο, όταν µάλιστα η φτώχεια εξαπλώνεται ραγδαία.

Επ΄ αυτού αποδέχοµαι πλήρως την άποψη του νοµπελίστα οικονοµολόγου Στίγκλιτς, δηλαδή ότι ούτε το Μνηµόνιο θα µπορούσαµε να αποφύγουµε - γιατί διαφορετικά θα χρεοκοπούσαµε - αλλά ούτε είναι δυνατόν να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόµη µια τέτοια πολιτική που φέρνει µόνο ανεργία και ύφεση και άρα θα πρέπει να στηριχτούν οι υποψήφιοι εκείνοι που θα έχουν το πολιτικό θάρρος να προτείνουν µορφές επαναδιαπραγµάτευσης των πιο αδιέξοδων πλευρών αυτής της συµφωνίας (Stiglitz, «Freefall»).

Τέλος, µέσα σε ένα τέτοιο κλίµα γενικευµένης αµφιβολίας δεν χωράνε ούτε οι µεσσιανισµοί του Πρωθυπουργού - ή εγώ ή η καταστροφή - ούτε η επικίνδυνη διγλωσσία του αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης (στο εσωτερικό καταδικάζω το Μνηµόνιο και στο εξωτερικό σχεδόν το αποδέχοµαι)!

Ποιο είναι το συµπέρασµα; Η ψήφος της επόµενης Κυριακής θα υποδηλώνει περισσότερο την καταδίκη ενός απαξιωµένου κοµµατικού συστήµατος που γεννά απλά και µόνο διαφθορά!