ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΙ, Άρθρο του Γρηγόρη Καλφέλη, Καθηγητή Α.Π.Θ., στα ΝΕΑ

Ας απομονώσουμε με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση των νέων γενιών τους ιδεολόγους του μηδενισμού, γιατί η βία δεν οδηγεί πουθενά!
Η τρομοκρατία χτυπάει ξανά την πόρτα μας και το δίλημμα είναι γνωστό: Μπορεί η δημοκρατία να είναι ανεκτική απέναντι σε μηδενιστικές πολιτικές ομάδες που επιθυμούν να την καταστρέψουν; Η θεσμική απάντηση είναι επίσης γνωστή: Όχι, η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι ανεκτική απέναντι σε άτομα που γοητεύονται από το γνωστό σύνθημα του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο «Viva la muerta», δηλαδή ζήτω ο θάνατος!

Όλα αυτά όμως είναι γνωστά- και ίσως και τετριμμένα- και σε αυτό το κείμενο θα ήθελα να επικεντρώσω επιλεκτικά την προσοχή μου σε τρία κομβικά σημεία: Κατ΄ αρχάς, ποια είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της νεόκοπης τρομοκρατικής δράσης;

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να θυμίσω το εξής: Πριν από μερικά χρόνια η Αλ Κάιντα αιματοκυλούσε αδιάκριτα τα παιδιά και τους γέροντες που έτρεχαν στο Μετρό της Μαδρίτης για να πάνε στις δουλειές τους. Γιατί το έκανε αυτό;

Γιατί είχε διευρύνει υπέρμετρα την έννοια του εχθρού. Έτσι, εχθρός ήταν όλος ο διεφθαρμένος δυτικός πληθυσμός και όχι μόνο ο συντηρητικός πρωθυπουργός Αθνάρ, που είχε βάλει την Ισπανία στον παρανοϊκό πόλεμο εναντίον του Ιράκ!

Μήπως λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια απεχθή εγχώρια τρομοκρατία, η οποία ομοίως έχει διευρύνει απαράδεκτα την έννοια του στοχοποιημένου εχθρού;

Και το λέω αυτό γιατί όταν κάποιος χτυπάει με Καλάσνικοφ και 100 σφαίρες, τότε προφανώς αποδέχεται το ενδεχόμενο αποτέλεσμα, δηλαδή να χτυπηθεί επικίνδυνα και μια άτυχη δόκιμη αστυνομικός, η οποία (από άποψη κουλτούρας) προφανώς ουδεμία σχέση έχει είτε με τους φασιστοειδείς θύλακες της Αστυνομίας που βασάνισαν τον Κύπριο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη (η γνωστή υπόθεση της ζαρντινιέρας) είτε με εκείνους που δέρνουν ρατσιστικά τους μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα!

Και βεβαίως όλα αυτά δεν έχουν σχέση με τη φιλοσοφία της ευρύτερης Αριστεράς, γιατί η βία δεν παράγει καμία ηθική όπως έλεγε και η Χάνα Άρεντ.

Η παρατήρηση αυτή μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω και μία άλλη καταγραφή. Δηλαδή, θα πρέπει να διαπαιδαγωγήσουμε κάποτε τις νέες γενιές- μέσα στα σχολεία- για τον θεσμικό ρόλο της Αστυνομίας σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία (έστω και αν αυτή έχει έντονες ταξικές ανισότητες).

Τι εννοώ; Κάποτε ο Κάρολος Μαρξ είχε ευφυώς διδάξει ότι οι διάφορες έννοιες μεταβάλλουν το περιεχόμενό τους όταν αλλάζει και το ιστορικό περιβάλλον. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Αστυνομία σήμερα δεν επιτελεί τον ρόλο που κάποτε έπαιζε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όπου συλλήβδην είχε μετατραπεί σε εργαλείο άγριας καταστολής! Υπ΄ αυτή την έννοια, ισοπεδωτικά συνθήματα όπως το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» συνιστούν στους καιρούς μας απαράδεκτες γενικεύσεις, γιατί προφανώς όλοι οι αστυνομικοί δεν είναι «δολοφόνοι» (ή βασανιστές) και γιατί, επιπλέον, τέτοιες λογικές προσφέρουν μια ισχυρή ιδεολογική νομιμοποίηση προς όλες τις ομάδες που πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο μέσα τις σφαίρες και τις καταστροφές! Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν επίσης πολιτικά επιθυμητό η κοινωνία να αφυπνιστεί από το carpe diem (ας φάμε, ας πιούμε, αύριο πεθαίνουμε) και να κάνει, επιτέλους, και μια διαδήλωση εναντίον της τρομοκρατίας (και όχι μόνο για ποδοσφαιρικά γεγονότα). Τέλος, όσον αφορά την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα, γιατί δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υιοθετήσουμε το πνεύμα μιας ανεξέλεγκτης κρατικής καταστολής όπως αυτή που είχε υιοθετήσει ο περίφημος «κεντροαριστερός» Τόνι Μπλερ (η «shoot-tokill-policy»), που κατέληξε στον τραγικό θάνατο του αθώου Βραζιλιάνου μετανάστη Ντε Μενέζ!

Γι΄ αυτό το ζήτημα, πιστεύω, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη εξέπεμψε το σωστό μήνυμα. Εξάλλου η δικονομική νομοθεσία μας είναι επαρκέστατη (ιδίως σε ό,τι αφορά τη λήψη του DΝΑ και την ηλεκτρονική παρακολούθηση κάποιων αστυνομικών τμημάτων, τα οποία a priori εκπέμπουν αυξημένη επικινδυνότητα).

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ας απομονώσουμε με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση των νέων γενιών τους ιδεολόγους του μηδενισμού, γιατί η βία δεν οδηγεί πουθενά!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ