Οι ψευτιές των επαγγελματιών της πολιτικής οργιάζουν τον τελευταίο καιρό και όλα μας θυμίζουν τον George Orwell , που σε ένα λησμονημένο δοκίμιό του έλεγε ωμά , «ότι η πολιτική γλώσσα είναι σχεδιασμένη για να κάνει τα ψέματα να ακούγονται αληθινά και τον φόνο -να εμφανίζεται- ευπρεπής».Έτσι, θα αναφέρω ορισμένα πρόσφατα παραδείγματα ενός εικονικού, στρεβλωμένου και ξύλινου λόγου, που δεν προάγει τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας μας.
Και, καταρχήν, ο νυν Υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης καλεί τον πρώην πρωθυπουργόΓιώργο Παπανδρέου να αποχωρήσει από την ηγεσία του ΠαΣοΚ, γιατί διαφορετικά όλα θα μοιάζουν σαν μια αποικία (των ισπανών κονκισταδόρων), όπου ο ισόβιος ηγεμόνας θα κάνει ό,τι θέλει και οι υποταγμένοι (τα στελέχη του ΠαΣοΚ) θα είναι υποχρεωμένοι απλώς να υποτάσσονται στην ανελέητη βουλησή του.
Σε αυτή την ιστορική αφήγηση, όμως, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ξεχνάει σκόπιμα και απαράδεκτα ένα κρίσιμο μέγεθος. Δηλαδή, ότι και ο ίδιος επί δύο ολόκληρα χρόνια μετείχε σε αυτή την απεχθή αποικία και ότι ποτέ δεν ψέλλισε έστω και «μια αντίθετη λέξη», όταν μαστιγώνονταν ανελέητα τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα (οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι)!
Ας μη εμφανίζεται, λοιπόν, όψιμα και αργά ως ένας αντικειμενικός κριτής της τελευταίας διετίας, γιατί και ο ίδιος ήταν κακός ιδεολογικός οδηγός του καραβιού, που λεγόταν ατυχώς Ελλάδα.
Και στην ίδια στρεβλή αναπαράσταση της πραγματικότητας υποπίπτει ακατανόητα και αδικαιολόγητα και η ομάδα των βουλευτών του ΠαΣΟΚ, που προτείνει το σχέδιο για το παρόν και το μέλλον της κεντροαριστεράς (όταν κάνει λόγο για ανατροπή του Παπανδρέου).
Γιατί; Γιατί ο πρώην πρωθυπουργός δεν ανετράπη από κανένα! Ο πρώην πρωθυπουργός εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, γιατί επί δύο συνεχή χρόνια - ο ίδιος και η ηγετική του ομάδα- άσκησαν μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, που χτύπησε ολοκληρωτικά μόνο τους πιο αδύνατους (και σε αυτό δεν ευθύνεται μόνο η Τρόικα).
Μια πολιτική που δεν είχε ως επίκεντρο την φροντίδα (care) για τον πιο φτωχό, δηλαδή τη δραστηριότητα που περιλαμβάνει όλα όσα κάνουμε για τη συντήρηση, τη συνέχιση και τη βελτίωση του κόσμου στον οποίο ζούμε (Tronto, «Για μια πολιτική της μέριμνας σε ένα ευάλωτο κόσμο»).
Ας μιλήσουν, λοιπόν, οι επαγγελματίες της πολιτικής τη γλώσσα της ειλικρίνειας, γιατί η οποιαδήποτε υπέρβαση της απίστευτης κρίσης την οποία περνάμε, προϋποθέτει μια πιστή καταγραφή της πραγματικότητας (το τι έγινε, δηλαδή, και που βρισκόμαστε σήμερα).
Και μόνο με αυτό τον τρόπο θα υποβοηθηθεί το ευρύτερο εγχείρημα μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς, που θα παλεύει στις δύσκολες σημερινές συνθήκες για μια πιο δίκαιη κοινωνία (έστω και με την παρουσία μιας Γερμανίας στην οποία αναβιώνει ένας επικίνδυνος ρατσιστικός εθνικισμός, όπως παραδέχθηκε και ο νουνεχής πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ και όπως το ομολογούν όλοι πια και οι Nytimes).
Όμως τον ίδιο ολέθριο δρόμο ενός εικονικού και ψεύτικου λόγου ακολουθεί και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί; Γιατί σήμερα εγκαταλείπει όλες τις υποσχέσεις που έδινε μικροκομματικά επί δύο χρόνια (αποδυναμώνοντας θανάσιμα το «εθνικό μέτωπο»).
Έτσι αιφνιδίως μας λέει ότι η αλλαγή των φορολογικών συντελεστών - για μια καλύτερη φορολογική πολιτική- θα γίνει , μόνο αν εγκριθεί από τους δανειστές μας («Τα Νέα», 6/12/2011), πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα γίνει ποτέ!
Αυτό μας προετοιμάζει και για άλλες οβιδιακές μεταστροφές του (ήδη εγκαταλείπει σιγά- σιγά τη στρατηγική της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου).
Επομένως, οι προσωπικότητες αυτές αποτελούν στοιχεία ενός ξεπερασμένου κομματικού καρτέλ και η κρίση πρέπει να μας σπρώξει στην ταχύτατη ανανέωση του πολιτικού προσωπικού (και της παραδοσιακής Αριστεράς).
Και προς αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλλει, σίγουρα, η πρόταση για δύο μόνο θητείες των βουλευτών, ώστε να ξεπεταχτούν άμεσα όλοι οι απωθητικοί μαθουσάλες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Οι μαθουσάλες της πολιτικής πρέπει, επιτέλους, να πουν την αλήθεια!
Αλλιώς η κρίση θα μεγαλώσει και άλλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου