Χειρότερα από ό,τι αναμενόταν εμφανίζονται τα ποσοστά που συγκεντρώνουν οι Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ στις εκλογές στο Αμβούργο, σύμφωνα με τα exit polls. O υποψήφιος του SPD Όλαφ Σολτς κερδίζει κατά κράτος τον αντίπαλό του Κρίστοφ Άλχαους του CDU.
Στο Αμβούργο, σύμφωνα με την εκτίμηση αποτελέσματος του ινστιτούτου Infratest Dimap, το SPD κερδίζει ποσοστό 49,5%, οι Χριστιανοδημοκράτες CDU 21,2%, οι Πράσινοι 11,4%, η Αριστερά LINKE 6,7% και οι Φιλελεύθεροι FDP 6%, διασφαλίζοντας και την επάνοδό τους στην τοπική βουλή.
Σε ανάρτησή μας της 9ης Νοέμβρη 2009, μετά τη νίκη της στις εθνικές εκλογές της Γερμανίας και το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας Χρηστιανοδημοκρατών – Ελεύθερων Δημοκρατών, υποσχεθήκαμε να παρακολουθούμε την εξέλιξη της νέας οικονομικής πολιτικής που καθιέρωσε η Άγκελα Μέρκελ.
Η μετατόπιση του σημείου πολιτικής ισορροπίας, από το κέντρο προς την κεντροδεξιά, οδήγησε σε μετατόπιση από τη «σχετική ισορροπία» μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας, προς μια οικονομική πολιτική που έριξε όλο το βάρος της στο κεφάλαιο. Για το σκοπό αυτό μάλιστα παραμερίστηκε κάθε προηγούμενη «ανησυχία» της κ. Μέρκελ για το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας της.
«Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε ένα μονοπάτι που να επικεντρώνεται στην ανάπτυξη, αντί να εστιάζει στη διόρθωση του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού», δήλωσε καθώς σχεδίαζε να μειώσει τον φόρο εισοδήματος και τους εταιρικούς φόρους κατά 24 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το 2013, μία «ένεση» κεφαλαίων που αντιστοιχεί περίπου στο 1% του AEΠ.
Η Νέα Οικονομική Πολιτική αποτέλεσε το τολμηρό στοίχημα της Mέρκελ για καταπολέμηση της κρίσης και επιστροφή στην ανάπτυξη. Ενώ τα κρατικά ταμεία ήταν άδεια και η οικονομία σε ύφεση-αναμένονταν συρρίκνωση του AEΠ κατά 5% στο 2009-επιδίωκε την αναζωογόνηση με μια γενναία «ένεση» κεφαλαίων.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας της - συγκυβέρνηση Μέρκελ/Σοσιαλδημοκρατών - υπήρξε θεαματική ανάκαμψη των θέσεων εργασίας που ξαναγέμισε τον δημόσιο κορβανά, επιτρέποντας, επιπλέον, στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να παράγει σημαντικά κέρδη. Στα καλύτερά του, ο ομοσπονδιακός οργανισμός απασχόλησης εργατικού δυναμικού είχε ταμειακά διαθέσιμα 50 δισ. ευρώ.
Παρόλα αυτά η καγκελάριος φόρτωνε τα προβλήματα της οικονομικής της πολιτικής στους Σοσιαλδημοκράτες, ζητώντας από τους γερμανούς ψηφοφόρους να την «απελευθερώσουν» από τη «μεγάλη συμμαχία», ώστε να κάνει την αμιγώς δική της πολιτική.
Ωστόσο, οι αποφάσεις που πήρε μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες - μια επιχείρηση διάσωσης των τραπεζών ύψους 500 δισ. ευρώ, η διάθεση 80 δισ. ευρώ σε φορολογικά κίνητρα και η πρόβλεψη γενναιόδωρων μισθολογικών επιδοτήσεων, ώστε οι εργοδότες να κρατήσουν στη δουλειά άτομα που δεν χρειάζονταν, ήταν αποτελεσματικές. H γερμανική οικονομία επέστρεψε στην ανάπτυξη και η αγορά εργασίας δεν είχε υποστεί σοβαρό πλήγμα από την κρίση.
Η νέα οικονομική πολιτική της κ. Mέρκελ με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, στόχο είχε ένα μεγάλο κομμάτι των προγραμματισμένων φορολογικών μειώσεων να ωφελήσει τις εταιρείες, όπως και η απόφαση να παγώσουν οι εργοδοτικές εισφορές για όλη τη διάρκεια της τετραετούς θητείας - μια εγγύηση που δεν επεκτάθηκε στους εργαζομένους. Tα μέτρα αυτά, δεν είχαν στόχο να στηρίξουν την ανάπτυξη μέσω της ζήτησης, αλλά να προστατεύσουν την υψηλή ανταγωνιστικότητα που είχαν κερδίσει οι Γερμανοί εξαγωγείς.
Αποτέλεσμα : οι εξαγωγές (και οι εξαγωγείς) ενισχύθηκαν, αλλά οι Γερμανοί πολίτες αντιλήφθηκαν το λάθος τους να ακούσουν την κ. Μέρκελ. Τώρα δείχνουν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους και πάλι στους Σοσιαλδημοκράτες. Άραγε αυτό ισχύει μόνο στο Αμβούργο ή είναι γενικό; Στους επόμενους μήνες του 2011 θα γνωρίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου