ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΜΙΖΕΣ, Άρθρο του Καθηγητή Α.Π.Θ. Γρηγόρη Καλφέλη στα ΝΕΑ, 31 Μαϊου 2010

«Ιn cash we trust», δηλαδή ας τιµούµε το χρήµα που εµπιστευόµαστε και αγαπούµε, αντί να τιµούµε και να λατρεύουµε τον Θεό όπως λέει χαρακτηριστικά το γνωστό φιλοσοφικό αξίωµα που είναι εγχαραγµένο στο αµερικανικό δολάριο («Ιn God we trust»), διά του οποίου οι Αµερικανοί συνδύασαν κυνικά τον καπιταλισµό και τη θρησκεία.
Ετσι θα µπορούσαµε να ερµηνεύσουµε ειρωνικά και την πιο απαράδεκτη και θρασεία οµολογία που ακούσαµε ποτέ από τα χείλη ενός πανίσχυρου «κολλητού» της εποχής Σηµίτη, δηλαδή από τα χείλη του Τάσου Μαντέλη, ο οποίος δήλωσε ανερυθρίαστα ότι έλαβε 200.000 ευρώ από τη γερµανική Siemens, όχι ως δωροδοκία αλλά ως χορηγία για τις αυξηµένες προεκλογικές ανάγκες του στη Β΄ Αθηνών! Και είναι προς τιµήν του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που χρησιµοποίησε - έστω επικουρικά και εν «απελπισία» - τη νοµοθεσία για το ξέπλυµα του βρώµικου χρήµατος και τη δυνατότητα να απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα σε ένα πρόσωπο, που δεν θα έπρεπε να βγει από τα σύνορα αυτού του τόπου αφού είχε αποδεχθεί ότι χρηµατίστηκε και επειδή κάποιοι τον συµβούλεψαν ότι µπορεί να ξεφτιλίζει ατάραχα µια ολόκληρη έννοµη τάξη, εφόσον τα εγκλήµατά του είχαν παραγραφεί!

Και είναι πράγµατι ατυχές για τον ηθικό Κώστα Σηµίτη, που έχει στο ενεργητικό του αρκετά επιτεύγµατα, ότι απλώς οργίστηκε και απογοητεύτηκε, αλλά απέφυγε ακόµη µία φορά να αντιληφθεί για ποιον λόγο επί της πρωθυπουργίας του διογκώθηκαν σηµαντικά κάποια φαινόµενα προσωπικής διαφθοράς (αφού ήδη δύο στενοί συνεργάτες του οµολόγησαν ότι πήραν χρήµατα).

Ποιο είναι αυτό το µέγεθος; Οτι όταν ένας πρωθυπουργός κυβερνά ουσιαστικά µε µια µικρή οµάδα εµπίστων και κολλητών χωρίς να υπάρχουν ισχυρά θεσµικά αντίβαρα ελέγχου (τα περίφηµα «checks and balances»), τότε είναι πολύ πιθανό να εµφανίζεται διαφθορά γιατί κανένας δεν εποπτεύει την ανεξέλεγκτη και αδηφάγο - σοβιετικού τύπου - κοµµατική και κρατική νοµενκλατούρα.

Εποµένως, αν δεν θέλουµε στο µέλλον και άλλους µιζαδόρους βουλευτές και αν δεν επιθυµούµε επίσης η ιαχή «κλέφτες» που ακούστηκε πριν από λίγο καιρό µπροστά στη Βουλή να γίνει µια καθολική συνείδηση για την κοινωνία, θα πρέπει να γκρεµιστεί εντελώς το υπερσυγκεντρωτικό και απεχθές µοντέλο κρατικής και πολιτικής εξουσίας που υπάρχει στον τόπο µας και να λογοδοτούν οι πάντες, κατά συνέπεια και οι εκάστοτε πρωθυπουργοί!

Είναι, έτσι, αδιανόητο και εντελώς απαράδεκτο ο Κώστας Καραµανλής που πήρε το δηµόσιο χρέος από τα 180 δισ. ευρώ και το έφθασε στα 310 δισ. ευρώ να µη λέει τίποτε γι΄ αυτό ή να µην καλείται στις Εξεταστικές Επιτροπές να λογοδοτήσει για τα διάφορα σκάνδαλα διαφθοράς, όπως είναι λ.χ. το Βατοπέδι, όπου ζηµιώθηκε το ελληνικό Δηµόσιο για να δοθούν πολύτιµα κτήµατα σε ρασοφόρους (που συµπεριφέρονταν ως κλασικοί επιχειρηµατίες)!

Και θα πω και κάτι άλλο που προκαλεί αλλεργία σε κάποιους: η διαφθορά παράγεται και από τη µακρόχρονη παρουσία των ίδιων και των ίδιων προσώπων στον ευρύτερο κοµµατικό στίβο.

Ετσι, θα ήταν ενδιαφέρον να κοστολογήσουµε πώς ήταν από οικονοµική και υπαρξιακή άποψη κάποιοι όταν µπήκαν στην πολιτική και πώς θα είναι όταν βγουν!

Οι περισσότεροι από αυτούς - γιατί εξαιρέσεις υπάρχουν, όπως ο Απόστολος Κακλαµάνης - θα είναι αποκατεστηµένοι και δεν θα αναγνωρίζουν στον καθρέφτη τον εαυτό τους.

Εποµένως, πέραν των θετικών αλλαγών που έγιναν πρόσφατα στο πόθεν έσχες, θα µπορούσε να προβλεφθεί θεσµικά ένας ανώτατος αριθµός κοινοβουλευτικών θητειών που µπορεί να κάνει ένα άτοµο (τρεις θητείες λ.χ.), ώστε να µην αναπτύσσονται ασφυκτικοί εναγκαλισµοί µε κάποια ύποπτα επιχειρηµατικά συµφέροντα (που δίνουν δωράκια πολλών χιλιάδων ευρώ, τύπου Siemens).

Αρα, παραφράζοντας τον γερµανό φιλόσοφο Εnzensberger θα έλεγα όχι έλεος για τους διεφθαρµένους πολιτικούς, ιδίως τώρα που περικόπτονται οι συντάξεις και οι µισθοί!

Ποιο είναι το συµπέρασµα; Η υπόθεση Μαντέλη δείχνει ότι µόνο αν κατεδαφίσουµε το πανίσχυρο πρωθυπουργικό σύστηµα δεν θα δούµε στο µέλλον κολλητούς και φίλους να παίρνουν δωράκια χιλιάδων ευρώ!