ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ «ΣΚΛΗΡΟΙ», ΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ ΑΝΕΛΕΗΤΟΙ

Που συγκλίνουν και που αποκλίνουν οι επιδιώξεις των «σκληρών» Γερμανών και των ανελέητων διεθνών κερδοσκόπων ; Πως αυτές οι συγκλίσεις – αποκλίσεις επηρεάζουν την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου ;
Το τελευταίο διάστημα κατακλυζόμαστε από αναλύσεις για την στήριξη ή όχι της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, απέναντι στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των διεθνών δανειστών της. Ποιοι όμως είναι οι τελευταίοι ; Πληροφορούμαστε ότι οι γαλλικές τράπεζες κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους 75 δις ευρώ, ενώ οι γερμανικές 43 δις ευρώ, δηλαδή πάνω από το ένα τρίτο του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους, περίπου 300 δις ευρώ. Άρα συμφέρουν στους Γερμανούς και τους Γάλλους τα υψηλά spreads αφού αυτοί δανείζουν κατά κύριο λόγο την Ελλάδα.
Όσο το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, το ευρώ πέφτει σε σχέση με το αμερικανικό δολλάριο, διευκολύνοντας έτσι τις εξαγωγές των προϊόντων των ευρωπαϊκών χωρών, όπως π.χ. η Γερμανία, που ανταγωνίζονται τις αμερικανικές εξαγωγές.
Τα πράγματα σ΄ αυτό το πλαίσιο, είναι ελεγχόμενα και ευνοϊκά για τη Γερμανία. Αν όμως ξεφύγουν από τον έλεγχο τι γίνεται ; Τι σημαίνει «να ξεφύγουν από τον έλεγχο» ;

Μια άλλη όψη του παγκόσμιου ανταγωνισμού είναι εκείνη μεταξύ ευρώ – δολλαρίου. Η ισχύς των νομισμάτων αντικατοπτρίζει την ισχύ των οικονομιών, και εδώ μιλάμε για παγκόσμια ισχύ. Αν το ευρώ ξεκίνησε με μια σχέση προς το δολλάριο μικρότερη του ένα προς ένα και έφτασε κοντά στο ενάμισι προς ένα, είναι γιατί έτσι αξιολογούνται οικονομικά η Ευρωζώνη και η Αμερική. Οι διακυμάνσεις των αξιών των νομισμάτων είναι ελεγχόμενες διαδικασίες, η κατάρρευση όμως του δολλαρίου ή του ευρώ θα έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στις αντίστοιχες οικονομίες και κοινωνίες και αυτό αποτελεί εφιάλτη για τις αντίστοιχες πολιτικές ηγεσίες.

Οι «σκληροί» Γερμανοί θεωρούν την ελληνική «τραγωδία» βολική όσο η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, δηλαδή όσο το ευρώ χάνει σχετικά την αξία του σε σχέση με το δολλάριο. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα ήθελαν να αποτελέσει την αρχή μιας διαδικασίας που θα οδηγούσε στην κατάρρευση του ευρώ, γιατί τότε οι επιπτώσεις σε Γερμανία και Ελλάδα δεν θα διέφεραν μεταξύ τους.
Μπορεί να καταρρεύσει το ευρώ και πως ; Ένα ιστορικό παράδειγμα είναι το ρούβλι. Η κατάρρευσή του οδήγησε και στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, με όλες τις συνέπειες που είδαμε στη συνέχεια. Αν καταρρεύσει η Ελλάδα, της οποίας το νόμισμα είναι το ίδιο με της Γερμανίας, το ευρώ, η Γερμανία κινδυνεύει ; Η άποψη που κυριαρχεί είναι ότι εδώ ισχύει η θεωρία του ντόμινο : μετά την Ελλάδα θα ακολουθήσει ο Ευρωπαϊκός Νότος - Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία - και θα συμπαρασύρει και τον Ευρωπαϊκό Βορρά - Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία κλπ.
Αυτό δεν θα το ήθελαν με τίποτε οι «σκληροί» Γερμανοί, είναι η «κόκκινη γραμμή» τους. Γι΄ αυτό πιέζουν με κάθε τρόπο την Ελλάδα να λύσει μόνη της το πρόβλημα χωρίς καμία βοήθεια της Ε.Ε. Μια διαδικασία στήριξης θα αποτελούσε προηγούμενο και κριτήριο αντιμετώπισης ανάλογων υπαρκτών προβλημάτων και άλλων χωρών. Δηλαδή θα οδηγούσε σε ένα βήμα πιο πέρα από τη νομισματική ένωση, προς οικονομική και πολιτική ένωση. Αυτό για τους Γερμανούς θα σήμαινε ότι μετά το βάρος της δικής της Ένωσης και της παγκόσμιας κρίσης, θα έπρεπε να σηκώσει και τα βάρη της Ευρωζώνης και της Ε.Ε των 27, βάρη που της φαίνονται ασήκωτα. Όμως δεν μπορεί να απολαμβάνουν τα οφέλη της ενιαίας αγοράς και του ενιαίου νομίσματος και να αρνούνται τις συνέπειές τους. Πρέπει και η «σκληρή» συντηρητική ηγεσία της Γερμανίας να αντιληφθεί ότι οι προτάσεις των Σοσιαλιστών για περισσότερη Ένωση, οικονομική και πολιτική, είναι αναπόφευκτη, αν η Ευρώπη και τελικά και η ίδια η Γερμανία θέλει να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις παγκόσμιες προκλήσεις που είναι μπροστά της.