7 Ιαν 2010

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ : Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Ο συνδυασμός ενός «άλλου μοντέλου ανάπτυξης» - της Πράσινης Ανάπτυξης - με ένα «άλλο μοντέλο διακυβέρνησης» - το Περιφερειακά Αποκεντρωμένο και συμμετοχικό - μπορεί να δώσει απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις της Κλιματικής Αλλαγής, της Παγκόσμιας Οικονομικής και Επισιτιστικής κρίσης.

Φωτοβολταϊκά πάρκα, εκμετάλλευση γεωθερμικών πεδίων, φωτισμός δημόσιων κτιρίων και δρόμων από τον ήλιο, αιολικά πάρκα είναι μόνο μερικές από τις πράσινες δραστηριότητες, που αναπτύσσουν μικροί δήμοι, χωριά και κοινότητες που είδαν στην πράσινη ανάπτυξη μια ευκαιρία.

Πρότυπο πράσινης ανάπτυξης αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια μικρή κοινότητα στον Νομό Μαγνησίας, η οποία είναι μπροστά στην παραγωγή πράσινης ενέργειας. Στην Ανάβρα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περίπου 700, από το 2006 όμως έχει αιολικό πάρκο, αυτό της Αλογοράχης σε υψόμετρο 1.650, γεγονός που το κατατάσσει στην κορυφή της λίστας με τα ψηλότερα αιολικά πάρκα στην Ελλάδα.

Η κατασκευή του δεν έγινε τυχαία λέει ο πρόεδρος της κοινότητας Δημήτρης Τσουκαλάς. Δεν περιμέναμε τις εταιρείες, αντίθετα απευθυνθήκαμε εμείς οι ίδιοι σ΄ αυτές. Στο αιολικό πάρκο εγκαταστάθηκαν 20 ανεμογεννήτριες συνολικής ισχύος 17,5 ΜW, αρκετής να τροφοδοτήσει με ρεύμα 13.000 νοικοκυριά. Εκτός από την αύξηση των εσόδων στο κοινοτικό ταμείο - το κέρδος ετησίως φτάνει σε 50.000- 100.000 ευρώ - «πετυχαίνουμε και απορρύπανση».
Το αιολικό πάρκο δεν είναι το μόνο φιλικό προς το περιβάλλον έργο που έχει γίνει στην Ανάβρα. Το περιβαλλοντικό- πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων, το καταφύγιο άγριας ζωής και σύντομα το σύστημα τηλεθέρμανσης είναι μερικά ακόμη. «Θα χρησιμοποιήσουμε τις κοπριές για θέρμανση. Σε έναν κεντρικό λέβητα θα ζεσταίνεται νερό με βιομάζα τις αποξηραμένες κοπριές των ζώων. Μέσω δικτύου, θα παρέχουμε δωρεάν σε όλα τα σπίτια της κοινότητας ζεστό νερό και θέρμανση».

Ο μικρός Δήμος Κάμπου στα βόρεια του Νομού Καρδίτσας - 5.300 κάτοικοι είναι ο πληθυσμός του - κατασκεύασε 5 φωτοβολταϊκά πάρκα ισχύος 20 kW/h το καθένα. Και από την περασμένη άνοιξη παράγει πράσινη ηλεκτρική ενέργεια από τον ήλιο. «Με δυόμισι στρέμματα που χρειαστήκαμε για την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών, είναι σαν να έχουμε δημιουργήσει 200 στρέμματα δάσους. Και αυτό διότι τόσα θα χρειάζονταν για να απορροφούν τους 280 τόνους διοξειδίου του άνθρακα, την έκλυση των οποίων αποτρέπουν τα φωτοβολταϊκά», λέει ο Δήμαρχος. O δήμος εκμεταλλεύτηκε ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα του υπουργείου Ανάπτυξης και πλέον πωλεί στη ΔΕΗ το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγει. Βέβαια, πρώτα έπρεπε να περάσει από τον γνωστό σκόπελο της γραφειοκρατίας μέχρι να τεθεί σε λειτουργία το έργο. Η αίτηση είχε υποβληθεί από το 2006.

Παρότι αναλαμβάνονται πράσινες πρωτοβουλίες σε διάφορες γωνιές της χώρας μας, η χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα προχωρά με ρυθμό χελώνας. Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στόχος ήταν έως το 2010 να εγκατασταθούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ισχύος 4.300 ΜW, από τα οποία 3.600 ΜW θα είναι από αιολικά πάρκα. Έτσι, θα περιορίζονταν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 8,78 εκατ. τόνους ετησίως. Ωστόσο, έως τώρα έχουν εγκατασταθεί μόνο 1.050 ΜW και από αυτά μόνο τα 890 ΜW είναι από αιολικά πάρκα.

Η Αυτοδιοίκηση άρχισε να παίρνει μπροστά στο θέμα της Πράσινης Ανάπτυξης και είναι φανερό πια ότι μπορεί να κάνει πολλά. Το κράτος πρέπει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις σε δύο τομείς : στην καθετοποίηση και ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής αιολικής και φωτοβολταϊκής τεχνολογίας, στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και τη σοβαρή επιτάχυνση του ρυθμού εγκατάστασης των πράσινων συστημάτων παραγωγής ενέργειας.

1 σχόλιο:

Jack είπε...

Σημαντικά στοιχεία για μια πετυχημένη επιχειρηματική στρατηγική (εδώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να εισάγουμε το όρο “πετυχημένη πολιτική στρατηγική”) είναι κυρίως τρία (3):
1.Η προσήλωση σε μακροπρόθεσμους στόχους.
2.Η κατανόηση του περιβάλλοντος (ανταγωνιστικού και πολιτικού).
3.Η αντικειμενική εκτίμηση των ικανοτήτων.
Τα τρία αυτά στοιχεία για να υλοποιηθούν χρειάζονται το κατάλληλο εργαλείο που δεν είναι τίποτε άλλο από την ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ.

Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στοιχειωδώς τα παραπάνω θα πρέπει να σημειώσουμε :
1.Για την προσήλωση σε μακροπρόθεσμους στόχους:
Σε ότι αφορά τη διακυβέρνηση της ΝΔ, ζήσαμε το απόλυτο χάος (κομμώτριες, ξυλουργοί, δημόσιοι υπάλληλοι, και πολλοί άλλοι, εν μια νυκτί με τις επενδύσεις τους στις ΑΠΕ θα αποτελούσαν λέει τη βάση της απεξάρτησης της χώρας από το πετρέλαιο!).
Σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να διαθέτει κεντρική λογική στοχευμένη στην πολιτική της πράσινης ανάπτυξης. Είναι ο ΓΑΠ που καταρχήν θα πρέπει να δεχτούμε ότι αποτελεί τη βάση και την εγγύηση της λογικής αυτής.
2.Για την κατανόηση του περιβάλλοντος (ανταγωνιστικού και πολιτικού):
Το αντίστοιχο ανταγωνιστικό περιβάλλον σε μια πολιτική θα μπορούσε να είναι μια λογική που να αποδέχεται ότι : α) δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό (σημαίνει συνεχή και συστηματική παρακολούθηση των τεχνολογικών εξελίξεων) β) δυνάμεις που αντιτίθενται σε μια τέτοια εξέλιξη π.χ. πετρελαϊκές εταιρείας γ) συμφέροντα που θα αντιταχθούν σε μια αυτοδύναμη ανάπτυξη με στοιχεία αυτάρκειας σε τεχνολογία και σχετικό εξοπλισμό δ) πολιτικό κλίμα (εσωτερικό και προς το εξωτερικό) vs πολιτικού πατερναλισμού και πιέσεων.
3.Για την αντικειμενική εκτίμηση των ικανοτήτων αλλά και των δυνατοτήτων μας:
Δείγματα των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων αυτών αποτελούν τα παραδείγματα που αναφέρονται στο post. Δεν αποδέχομαι όμως ότι αυτός είναι ο κανόνας. Δεν μπορώ να συμφωνήσω σε μια λογική που θα ήθελε να αναδείξει το μεγαλείο της φυλής και την ιδιοφυία των Ελλήνων. Εξάλλου έτοιμες εφαρμογές από το εξωτερικό εγκαταστάθηκαν.
Εκτιμώ ότι, μέχρι τώρα, ελάχιστες φορές πορευτήκαμε και πετύχαμε στόχους εκτιμώντας αντικειμενικά τις ικανότητές μας και τους πόρους μας (μερικές τέτοιες είναι η εμπέδωση της δημοκρατίας και της δημοκρατικής συνείδησης των Ελλήνων στη δεκαετία του ’80, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και της Ελλάδας στην ΟΝΕ).
Υποστηρίζω δηλαδή ότι έχουμε σοβαρό πρόβλημα με την αντικειμενικότητά μας σε σχέση με τις ικανότητές μας. Πιστεύω ταυτόχρονα ότι διαθέτουμε πολλές, ίσως περισσότερες από άλλους. Το “πρόβλημά μας”, κατά τη γνώμη μου, είναι το”τι νομίζουμε” ότι διαθέτουμε σε ικανότητες.

Αποτελεσματική Υλοποίηση (προϋπόθεση για μια πετυχημένη πολιτική).
Η κατάληξη όλων των παραπάνω θα πρέπει να είναι το “εργαστήριο” που λέγεται ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ. Και ο “φορέας” αυτού του “εργαστηρίου” πρέπει να είναι το άλλο “ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ” όπως αναφέρεται και στο post.
Εδώ θα έπρεπε να ανοίγει η πραγματική συζήτηση.
Από τη μεριά μου θα ήθελα να σημειώσω μερικές σκέψεις:
Θα πρέπει να κάνουμε το λεγόμενο “Στρατηγικό Ταίριασμα”. Μέσω του “εργαστηρίου” ταιριάζουμε τους πόρους και τις ικανότητές μας με τις ανάγκες αλλά και τις ευκαιρίες που έχουν παρουσιαστεί.
Πόροι : Άφθονοι. Γεωγραφική θέση, ήλιος, άνεμος, κύματα, θάλασσα για πόσιμο νερό κλπ
Ικανότητες : Πολλές. Ευελιξία στις αποφάσεις, επιστημονική επάρκεια, τόλμη στα επιχειρηματικά ρίσκα.

Ξεκινάμε λοιπόν με τα απόλυτα πλεονεκτήματά μας (τους μοναδικούς πόρους μας), χρησιμοποιούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα (την πολική μας βούληση και τις ικανότητές μας) και στοχεύουμε στην υλοποίηση του ΝΕΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ΠΟΙΟΙ (άνθρωποι) θα υπηρετήσουν όλα τα παραπάνω;