8 Σεπ 2009

ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2009 : ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ; Άρθρο του Καθηγητή Νομικής του Α.Π.Θ., Γρηγόρη Καλφέλη στα ΝΕΑ, Δευτέρα 7/09/2009.

Το δίλημμα δεν είναι Καραμανλής ή Παπανδρέου, αλλά ένα νέο μοντέλο πολιτικής εξουσίας.
Ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να ζητάει μια νωπή πολιτική εντολή για να λάβει τα σκληρά μέτρα κατά της περίφημης οικονομικής κρίσης, θυμήθηκα τον πρωτοπόρο της πολιτικής επικοινωνίας Daniel Βoorstin, ο οποίος είχε επινοήσει τον όρο «ψευδο-γεγονός»!
Τι είναι αυτό; Ένα ψευδές συμβάν το οποίο κατασκευάζει αυθαίρετα ένας επαγγελματίας της πολιτικής!
Αυτό ακριβώς έκανε και ο Πρωθυπουργός. Κατασκεύασε παραπλανητικά ένα «ψευδο-γεγονός»! Έτσι, δεν ζήτησε καινούργιες εκλογές για να λάβει τα διαρθρωτικά μέτρα που επί πέντε χρόνια κατά τύχη δεν είχε λάβει, αλλά γιατί βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία να κυβερνήσει στοιχειωδώς αυτόν τον τόπο, αφού- λόγω της οριακής πλειοψηφίας στη Βουλή- εκβιαζόταν συστηματικά από τον κάθε τυχάρπαστο παραγοντίσκο του κυβερνώντος κόμματος.
Άρα ο Καραμανλής διόγκωσε το έλλειμμα της εμπιστοσύνης που υπάρχει γενικότερα προς τους πολιτικούς, αφού ακόμη μία φορά δεν χρησιμοποίησε αδικαιολόγητα έναν αυθεντικό δημόσιο λόγο. Με πιο απλά λόγια, μας είπε ψέματα!
Αξίζει όμως να δούμε αν οι εκλογές ήταν πράγματι αναγκαίες, αν το κεντρικό δίλημμα είναι Καραμανλής ή Παπανδρέου- όπως αφελώς πιστεύουν μερικοί- ή αν το ζητούμενο είναι η φοβερή κρίση της αντιπροσωπευτικότητας του παρόντος συστήματος και η αναζήτηση ενός νέου «πολιτικού διαφωτισμού» («Dan Ηind», Ποιος απειλεί τον Διαφωτισμό;).
Και, κατ΄ αρχάς, ήταν αναγκαίες οι πρόωρες εκλογές; Οπωσδήποτε ναι, γιατί επί δύο χρόνια δεν κυβερνιόταν αυτός ο τόπος. Είχαμε απλώς χυδαία παραγωγή σκανδάλων και όχι πολιτικής!
Έπειτα, πρέπει να αποδοκιμαστεί ο σημερινός Πρωθυπουργός; Οπωσδήποτε ναι, αλλά όχι μόνο με την επιχειρηματολογία που υιοθετεί το έγκυρο αγγλικό περιοδικό «Εconomist», δηλαδή ότι o Καραμανλής είναι απλώς υπεύθυνος για την απίστευτη οικονομική κρίση που υπάρχει στην Ελλάδα, όπου το δημόσιο χρέος μπορεί να ξεπεράσει το 7% του ΑΕΠ («Εconomist», Socialist hope, 3-9-2009).
Ο Πρωθυπουργός πρέπει να απομακρυνθεί ταχύτατα από την εξουσία, γιατί προσπάθησε να διαμορφώσει ένα ημιολοκληρωτικό καθεστώς με μια πανίσχυρη εκτελεστική εξουσία, η οποία δεν θα ελέγχεται από κανένα. Αναφέρω απλώς εδώ ότι επί της πρωθυπουργίας Καραμανλή καταργήθηκε το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων και έγινε άγρια προσπάθεια για να κομματικοποιηθεί η Δικαιοσύνη (είναι άραγε τυχαίο ότι κανένα σκάνδαλο δεν διερευνήθηκε σε βάθος;).
Επιπλέον αυτός ο Πρωθυπουργός πρέπει να τιμωρηθεί πολιτικά, γιατί περιφρόνησε ακραία τη λεγόμενη δημόσια σφαίρα, αφού δεν μας είπε ποτέ ανοικτά ποιος υπέκλεπτε τις τηλεφωνικές συνομιλίες μας ή ποιος ήταν υπεύθυνος για τη βρώμικη υπόθεση του Βατοπεδίου!
Την υπέρβαση όλων αυτών των φαινομένων όμως δεν μπορεί να την κάνει μια άλλη μονοκομματική κυβέρνηση ούτε το κεντρικό διακύβευμα είναι Καραμανλής ή Παπανδρέου, γιατί δεν θέλουμε άλλους προφήτες ή Μεσσίες. Σίγουρα ο Παπανδρέου μπορεί να είναι ένας καλύτερος πρωθυπουργός (ειδικά στο πεδίο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων). Ωστόσο τα προβλήματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Τι εννοώ;

Σήμερα χρειαζόμαστε μια δημοκρατία, όπου οι πολίτες θα συμμετέχουν έντονα στο καθημερινό γίγνεσθαι με συχνά δημοψηφίσματα (είναι αδιανόητο ο Γάλλος να αποφαίνεται για την Ευρώπη που θέλει και εμείς να σιωπούμε)!
Σήμερα χρειαζόμαστε μια δημοκρατία, όπου οι βουλευτές θα κάνουν δύο ή τρεις θητείες, γιατί διαφορετικά μόνο οι πλούσιοι μαθουσάλες της πολιτικής- ειδικά στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες- θα έχουν τη δυνατότητα να σπαταλούν τα εκατομμύρια ευρώ για να επηρεάζουν τη βούληση των ψηφοφόρων (και αυτό θα το λέμε αντιπροσωπευτικότητα ή εκλογή με την ψήφο των πολιτών)!
Σήμερα, λόγω της κρίσης, χρειαζόμαστε την καθιέρωση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για τους φτωχούς (κάτι που δεν έκανε το ΠΑΣΟΚ κατά τη διακυβέρνησή του)! Όλα αυτά, ενδεικτικά, σηματοδοτούν τον δρόμο των κυβερνητικών συνεργασιών στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο! Υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες; Αυτό θα φανεί μετά τις εκλογές, αλλά ή θα ανοίξουμε έναν καινούργιο δρόμο ή θα επαναλαμβάνουμε στο διηνεκές τον φαύλο μεταπολιτευτικό κύκλο, όπου οι ανεπάγγελτοι κομματικοί σφουγγοκωλάριοι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος θα λυμαίνονται τα πάντα!
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Στις επόμενες εκλογές ο σημερινός Πρωθυπουργός πρέπει να αποδοκιμαστεί πολιτικά, αλλά η λύση δεν είναι μια άλλη μονοκομματική κυβέρνηση!

1 σχόλιο:

Σαλονικιός είπε...

Κατ΄ αρχήν να διευκρινίσω ότι θεωρώ τιμή μου που τυχαίνει να γνωρίζω προσωπικά τον Καθηγητή κ. Καλφέλη, καθώς επίσης και ότι διαβάζω με μεγάλη προσοχή όσα γράφει, με τα οποία συμφωνώ σχεδόν πάντοτε, με ελάχιστες αποκλίσεις.
Μία από τις αποκλίσεις αυτές είναι και το σημείο που τοποθετεί το δίλημμα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου 2009.
Προτείνει το δρόμο των κυβερνητικών συνεργασιών στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο, πράγμα με το οποίο συμφωνώ, αλλά το σημείο διαφωνίας μου είναι στο αν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και πότε αυτό θα φανεί.
Ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι γνωστό από τώρα και είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι θα φανεί μετά τις εκλογές.
Προγραμματική σύγκλιση δεν υπάρχει στον κεντροαριστερό χώρο, επειδή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν την βλέπει καθόλου, δηλώνει μάλιστα σε κάθε ευκαιρία ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Μένουν οι Οικολόγοι - Πράσινοι, οι οποίοι πράγματι δηλώνουν ανοιχτοί σε προγραμματική συνεργασία. Θα μπούν όμως στη Βουλή (που εγώ το εύχομαι);
Ποιό είναι λοιπόν το πιό σίγουρο σενάριο για να ανοίξει ένας νέος δρόμος συνεργασιών, στον οποίο συμφωνούμε;
Να είναι το ΠΑΣΟΚ εκλογικά αυτοδύναμο και ταυτόχρονα ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσει την ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΛΟΓΙΚΗ.
Να επιδιώξει με ειλικρίνεια και να επιτύχει ευρύτερη πολιτική βάση στο κυβερνητικό σχήμα, με στόχο την υλοποίηση ενός κυβερνητικού προγράμματος που θα έχει ευρύτερη κοινωνική στήριξη.
Θεωρώ λάθος το σκεπτικό «να μην προκύψει αυτοδυναμία για να υποχρεωθεί η κετροαριστερά να συγκυβερνήσει». Θα ήταν υπόθεση εργασίας, η οποία κινείται στο πλαίσιο περισσότερο της ευχής παρά της πολιτικής δυνατότητας. Μάλιστα θα απαιτούσε και μια δόση ανειλικρίνειας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αφού θα λένε όχι πριν τις εκλογές και μετά θα «υποχρεωθούν» να πούν ναί. Από ποιούς; Από αυτούς που τους ψήφισαν επειδή ακριβώς έλεγαν όχι, ή από εκείνους που δεν τους ψήφισαν και θα τους πιέζουν να πουν ναί;
Μια καθαρή πολιτική πρακτική απαιτεί πρώτα απόλα καθαρές σχέσεις. Συνεργασία πάνω σε προγραμματικές συγκλίσεις, οι οποίες στη συνέχεια θα γίνουν πράξη. Αυτές οι προϋποθέσεις σήμερα δεν υπάρχουν και προφανώς υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θα υπάρχουν και μετεκλογικά.
Αυτό που θα υπάρχει ανοιχτό θα είναι η ειλικρινής ή όχι πρόθεση του αυτοδύναμου ΠΑΣΟΚ να ανοίξει ένα νέο δρόμο. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον και με πιο πολλές πιθανότητες επιτυχίας στοίχημα. Γι΄αυτό και οι Έλληνες πολίτες, που διαθέτουν υψηλό πολιτικό αισθητήριο, κλίνουν προς αυτή την κατεύθυνση.