ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ : ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του «ΣΥΝ», θα μπορούσε να πεί κανείς, παραποιώντας το γνωστό τίτλο της ιστορικής ανάλυσης του Λένιν για τις «παρεκκλίσεις» ορισμένων μπολσεβίκων στα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ο αριστερισμός της νέας γενιάς των στελεχών του ΣΥΝ, η οποία εκφράζεται στο ανώτατο επίπεδο, δια του ίδιου του προέδρου της Αλ. Τσίπρα, συνίσταται σε μια κινηματική λογική, στην οποία, τουλάχιστον ακόμη, δεν χωρούν λογικές διαχείρισης της εξουσίας. Στον ΣΥΝ η νέα γενιά του Αριστερού Ρεύματος είναι πολύ νέα για να σκεφτεί την εξουσία, ενώ η παλιά γενιά του είναι πολύ παλιά για να περιοριστεί αποκλειστικά στον κινηματικό τρόπο σκέψης και δράσης.
Το αίτημα της στελεχιακής ανανέωσης σε όλα τα επίπεδα, που έθεσε δημόσια ο Αλ. Τσίπρας, αυτή τη διάσταση εκφράζει, γι΄ αυτό και διαιρεί τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος. Στην ουσία η επάνοδος του Αλ. Τσίπρα στην πρότασή του για έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ, η οποία απορρίφθηκε από την πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας πριν ενάμισυ μήνα περίπου, αυτό το ζήτημα θέλει να λύσει στο εσωτερικό του ΣΥΝ : της ηλικιακής ανανέωσης των οργάνων στο εσωτερικό του και της δημιουργίας των προϋποθέσεων μεγαλύτερης ενίσχυσης της κινηματικής λογικής στις δημόσιες παρεμβάσεις του.
Το φάντασμα του Δεκέμβρη καταδιώκει ακόμη τον ΣΥΝ και ιδιαίτερα το Αριστερό Ρεύμα. Παλιό το δίλημμα : «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση ;». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα όχημα κίνησης προς την κατεύθυνση της «επανάστασης», μιας «αδύνατης επανάστασης», η οποία όμως είναι θελκτική για τους νέους, ιδιαίτερα σε περιβάλλοντα όπως το ελληνικό (Πανεπιστήμιο, αβεβαιότητα για το μέλλον κλπ.). Το δεδομένο αυτό, και η αντιευρωπαϊκή ουσιαστικά κατεύθυνση, δημιουργεί το υπόβαθρο της συνεργασίας του πλειοψηφικού Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα του διαχωρισμού του από την Ανανεωτική Πτέρυγα.
Η εικόνα επιδίωξης της «αδύνατης επανάστασης» και της άρνησης της άσκησης εξουσίας, απώθησε τους πολίτες που στράφηκαν το 2008 προς τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Συρρίκνωσε τα δημοσκοπικά ποσοστά του 2008 και τα εκλογικά ποσοστά του στις ευρωεκλογές του 2009. Το δίλημμα επανήλθε εντονότερο, όταν οι πολίτες εκφράστηκαν αρνητικά προς τις διαφαινόμενες ιδεολογικές και πολιτικές κατευθύνσεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αριστερισμός έβλαψε τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά. Θα είναι αποτελεσματικός σε ότι αφορά τις εσωτερικές διευθετήσεις ; Μια πλευρά του Αριστερού Ρεύματος λέει όχι. Θα αντέξει όμως στην πίεση της δύναμης που «απελευθέρωσε» ; Μιας δύναμης νεανικής και ενθουσιώδους, μετά τη νίκη «της» στις «μεταρρυθμιστικές» προσπάθειες της κυβέρνησης Καραμανλή στα Πανεπιστήμια. Η «οπισθοχώρηση» του Δεκέμβρη, ήταν «ένα βήμα πίσω». Το ίδιο και οι ευρωεκλογές.
Ο Αλ. Τσίπρας παραδέχτηκε τον Ιούλη ότι «ταλαντεύτηκε ανάμεσα σε δύο ιδέες. Η πρώτη ήταν να συνεχιστεί το άνοιγμα στη νέα γενιά». Σημείωσε, όμως, ότι «η επιλογή ανανέωσης δεν έγινε με οργανωμένο τρόπο και δεν στηρίχθηκε επαρκώς από όλο το κόμμα», εννοώντας το Αριστερό Ρεύμα. Τώρα φαίνεται πως εκτιμά ότι είναι καιρός για «ένα βήμα μπροστά» : έκτακτο συνέδριο, στελεχιακή ανανέωση του Ρεύματος στα όργανα και πολιτικό ξεκαθάρισμα με τους Ανανεωτές.
Έπεται το βήμα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Αλαβάνο. Ξεκαθάρισμα στο θέμα της ηγεσίας και πολιτική στρατηγικής σύγκλισης με τις συνιστώσες.
Ακόμη κι αν ο σχεδιασμός επιτύχει, το ερώτημα παραμένει : Προς ποια κατεύθυνση ; αυτήν που απορρίπτουν οι πολίτες ; ΑΔΙΕΞΟΔΟ !