Ο εκφυλισμός στο οικονομικό επίπεδο είναι το τελευταίο σκαλί στην κατάπτωση των δημόσιων λειτουργιών. Γι΄ αυτό πολλοί θεωρούν την αλλαγή στο Δήμο Θεσσαλονίκης όχι μόνο ζήτημα δημοκρατίας αλλά και ζήτημα πολιτικής ηθικής. Αλλαγή ή συντήρηση του υπερεικοσαετούς «καθεστώτος» στο Δήμο Θεσσαλονίκης ; με ποιες προϋποθέσεις ; προς ποια κατεύθυνση ; από ποιους ;
Τα ερωτήματα πυκνώνουν και απασχολούν όλο και περισσότερους ενεργούς πολίτες της πόλης. Μεγεθύνονται μαζί με τις συνεχείς αποκαλύψεις για κλοπή δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από το ταμείο του Δήμου. Χρήματα που πληρώνουν οι δημότες μιας πόλης με δυσβάσταχτα γι΄ αυτούς δημοτικά τέλη.
Ορισμένοι θεωρούν ότι αλλαγή είναι η αλλαγή του Δημάρχου. Άλλοι προχωρούν και στο επίπεδο της αλλαγής των δημοτικών συμβούλων. Όσοι στέκονται στα δύο αυτά επίπεδα δεν θεωρούν ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Ακόμη ότι ο διοικητικός μηχανισμός του Δήμου λειτουργεί καλά και δεν χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση ώστε να αποδίδει στους δημότες υπηρεσίες ανάλογες των δυσβάσταχτων δημοτικών τελών που εισπράττονται. Οι απόψεις αυτές είναι σε αντίφαση με τους ισχυρισμούς της δημοτικής αρχής ότι «οι υπάλληλοι ευθύνονται» για την κλοπή των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από το ταμείο. Γι΄ αυτό η πολιτική παράταξη που στηρίζει την υπερεικοσαετή δημοτική εξουσία στο Δήμο Θεσσαλονίκης δεν είναι απλά σε αντίφαση με τον εαυτό της. Είναι ηθικά και πολιτικά έκθετη απέναντι στους Θεσσαλονικείς. Η συντήρηση του υπερεικοσαετούς «καθεστώτος» στο Δήμο Θεσσαλονίκης είναι πολύ προβληματική υπόθεση.
Στην πλευρά όσων θέλουν αλλαγή πολιτικής στο Δήμο Θεσσαλονίκης υπάρχει ποικιλία απόψεων : άλλοι θεωρούν αλλαγή την αλλαγή της πολιτικής παράταξης που στηρίζει τη δημοτική αρχή. Άλλοι όμως θεωρούν ανεπαρκή την αλλαγή αυτή και θέτουν ως προϋπόθεση μια ευρύτερη συμπαράταξη των παρατάξεων της δημοτικής αντιπολίτευσης, χωρίς κομματικούς ηγεμονισμούς. Συμπαράταξη με βάση ένα δημοτικό πρόγραμμα συνεργασίας της αντιπολίτευσης που θα δεσμεύει τη νέα δημοτική αρχή. Όλα αυτά αφορούν στις ηγεσίες των παρατάξεων. Τι γίνεται όμως με τους πολίτες ; Θα τους ρωτήσει κανείς ; Με ποια διαδικασία ;
Όσοι θεωρούν ότι η αλλαγή πολιτικής στο Δήμο Θεσσαλονίκης είναι θέμα δημοκρατίας, πρέπει να δώσουν νόημα στη λέξη δημοκρατία. Πρέπει να βρουν τρόπο να ενεργοποιήσουν τους Θεσσαλονικείς. Να προκαλέσουν την ενεργό συμμετοχή τους στη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού προγράμματος προς αυτό της παρούσας δημοτικής αρχής. Στις γειτονιές, στις συνοικίες, στα δημοτικά διαμερίσματα πρέπει να αφυπνιστεί το πνεύμα της συμμετοχής στα δημοτικά πράγματα. Είναι δύσκολο, αλλά ενδιαφέρον να επιλέξουν την ηγεσία, υποψήφιο Δήμαρχο και ψηφοδέλτιο, οι δημότες που θα διαμορφώσουν το εναλλακτικό πρόγραμμα και όχι κάποια κομματική ηγεσία. Πιο δύσκολη όμως και πιο ανούσια είναι η τεχνητή συγκόλληση των κορυφών των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, οι οποίες, όπως δείχνουν τα πράγματα μέχρι τώρα, κινούνται σε αντίρροπη προς την αλλαγή κατεύθυνση.
Ποιος είπε ότι η αλλαγή είναι εύκολη υπόθεση ;
Τα ερωτήματα πυκνώνουν και απασχολούν όλο και περισσότερους ενεργούς πολίτες της πόλης. Μεγεθύνονται μαζί με τις συνεχείς αποκαλύψεις για κλοπή δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από το ταμείο του Δήμου. Χρήματα που πληρώνουν οι δημότες μιας πόλης με δυσβάσταχτα γι΄ αυτούς δημοτικά τέλη.
Ορισμένοι θεωρούν ότι αλλαγή είναι η αλλαγή του Δημάρχου. Άλλοι προχωρούν και στο επίπεδο της αλλαγής των δημοτικών συμβούλων. Όσοι στέκονται στα δύο αυτά επίπεδα δεν θεωρούν ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Ακόμη ότι ο διοικητικός μηχανισμός του Δήμου λειτουργεί καλά και δεν χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση ώστε να αποδίδει στους δημότες υπηρεσίες ανάλογες των δυσβάσταχτων δημοτικών τελών που εισπράττονται. Οι απόψεις αυτές είναι σε αντίφαση με τους ισχυρισμούς της δημοτικής αρχής ότι «οι υπάλληλοι ευθύνονται» για την κλοπή των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από το ταμείο. Γι΄ αυτό η πολιτική παράταξη που στηρίζει την υπερεικοσαετή δημοτική εξουσία στο Δήμο Θεσσαλονίκης δεν είναι απλά σε αντίφαση με τον εαυτό της. Είναι ηθικά και πολιτικά έκθετη απέναντι στους Θεσσαλονικείς. Η συντήρηση του υπερεικοσαετούς «καθεστώτος» στο Δήμο Θεσσαλονίκης είναι πολύ προβληματική υπόθεση.
Στην πλευρά όσων θέλουν αλλαγή πολιτικής στο Δήμο Θεσσαλονίκης υπάρχει ποικιλία απόψεων : άλλοι θεωρούν αλλαγή την αλλαγή της πολιτικής παράταξης που στηρίζει τη δημοτική αρχή. Άλλοι όμως θεωρούν ανεπαρκή την αλλαγή αυτή και θέτουν ως προϋπόθεση μια ευρύτερη συμπαράταξη των παρατάξεων της δημοτικής αντιπολίτευσης, χωρίς κομματικούς ηγεμονισμούς. Συμπαράταξη με βάση ένα δημοτικό πρόγραμμα συνεργασίας της αντιπολίτευσης που θα δεσμεύει τη νέα δημοτική αρχή. Όλα αυτά αφορούν στις ηγεσίες των παρατάξεων. Τι γίνεται όμως με τους πολίτες ; Θα τους ρωτήσει κανείς ; Με ποια διαδικασία ;
Όσοι θεωρούν ότι η αλλαγή πολιτικής στο Δήμο Θεσσαλονίκης είναι θέμα δημοκρατίας, πρέπει να δώσουν νόημα στη λέξη δημοκρατία. Πρέπει να βρουν τρόπο να ενεργοποιήσουν τους Θεσσαλονικείς. Να προκαλέσουν την ενεργό συμμετοχή τους στη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού προγράμματος προς αυτό της παρούσας δημοτικής αρχής. Στις γειτονιές, στις συνοικίες, στα δημοτικά διαμερίσματα πρέπει να αφυπνιστεί το πνεύμα της συμμετοχής στα δημοτικά πράγματα. Είναι δύσκολο, αλλά ενδιαφέρον να επιλέξουν την ηγεσία, υποψήφιο Δήμαρχο και ψηφοδέλτιο, οι δημότες που θα διαμορφώσουν το εναλλακτικό πρόγραμμα και όχι κάποια κομματική ηγεσία. Πιο δύσκολη όμως και πιο ανούσια είναι η τεχνητή συγκόλληση των κορυφών των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, οι οποίες, όπως δείχνουν τα πράγματα μέχρι τώρα, κινούνται σε αντίρροπη προς την αλλαγή κατεύθυνση.
Ποιος είπε ότι η αλλαγή είναι εύκολη υπόθεση ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου