Αλλά η τράπεζα έχει πλέον χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διαθέτει στη φαρέτρα της και σύντομα θα χρειαστεί πιο δραστικά μέτρα. Πριν το πράξει, ωστόσο, η ΕΚΤ θα χρειαστεί να αποκτήσει τις απαραίτητες εξουσίες μια αρχή για να τα εφαρμόσει. Οι μειώσεις επιτοκίων δεν θα τονώσουν την καταναλωτική ζήτηση.
Οι μοναδικοί Ευρωπαίοι που είναι σε θέση να ευνοηθούν περισσότερο από τους άλλους από τις επιτοκιακές μειώσεις είναι οι Γερμανοί, οι οποίοι, ωστόσο, παραμένουν... παραδοσιακά ασυγκίνητοι στις αλλαγές των τιμών των πιστώσεων. Ακόμη και το ασθενέστερο ευρώ θα προσφέρει λιγοστή ανακούφιση όταν η παγκόσμια ζήτηση έχει παγώσει.
Σε σύγκριση με την αμερικανική Fed, η ΕΚΤ αποδείχθηκε ότι είναι υπέρ το δέον επιφυλακτική, κυρίως στο θέμα μείωσης των επιτοκίων. Εν μέρει, αυτή η φαινομενική της συστολή είναι αποτέλεσμα της διαφορετικής της θέσης. Η Fed διαθέτει ασυνήθιστη συνταγματική ελευθερία και ιδιαίτερα ευρεία περιθώρια δράσης. Εν αντιθέσει η ΕΚΤ είναι ιδιαίτερα περιορισμένη.Στις ΗΠΑ όλοι περιμένουν από την κεντρική τράπεζα να κάνει πράγματα που άλλες κεντρικές τράπεζες αφήνουν στις κυβερνήσεις και στα υπουργεία. Στην Ευρώπη οι εθνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που διαχειρίζονται τα προγράμματα διάσωσης των τραπεζών, τις εγγυήσεις και όλα τα άλλα προγράμματα δανεισμού. Μέχρι σήμερα αυτή η διαφορά δεν είχε καμία απολύτως σημασία.
Τώρα, όμως, φαίνεται επιτακτικότερη η ανάγκη για την Ευρώπη να μπορέσει να χρησιμοποιήσει μη συμβατικά μέτρα. Εάν τα επιτόκια φθάσουν στο μηδέν, τότε θα πρέπει η ΕΚΤ να είναι σε θέση να αγοράσει τίτλους. Αλλά δεν υπάρχει μια δημοσιονομική αρχή με την οποία να μπορεί η ΕΚΤ να συντονίσει τέτοιου είδους δράση. Υπάρχουν 16, όλες σε διαφορετική θέση και με τα δικά τους προβλήματα. Συνεπώς, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να σκεφθούν τι θα πράξουν στην περίπτωση που το επιτόκιο πέσει στο μηδέν.
Πρέπει να δώσουν στην ΕΚΤ την αρμοδιότητα να ηγηθεί ενός σχεδίου.
Η Ευρώπη πρέπει να δράσει ενωμένη.
2 σχόλια:
Ναι στην Ενωμένη Ευρώπη αλλά σε ποια βάση; Σε πιο ανεξέλεγκτη λειτουργία της ΕΚΤ ή σε πιο αποτελεσματική κοινή οικονομική δράση; Δηλαδή σε ποια κατεύθυνση πρέπει να προχωρήσει η Ε.Ε.; Να γίνει επιτέλους και Οικονομική Ένωση ή να τονίσει ακόμη περισσότερο το «Νομισματική»;
Το βασικό ερώτημα είναι : ποια ισορροπία μεταξύ πολιτικής και οικονομίας πρέπει να επιδιωχθεί στην Ε.Ε.; Το πρώτο δίδαγμα που φαίνεται να παίρνουν όλοι είναι «μετακίνηση της ισορροπίας προς την πλευρά της πολιτικής». Μάλλον η κρίση πρέπει να οδηγήσει την Ε.Ε. προς τον άμεσο ορισμό ενός ακόμη «Σολάνα» με αρμοδιότητα την Οικονομία και όχι σε περαιτέρω ενίσχυση του ρόλου της ΕΚΤ.
Στο προηγούμενο σχόλιο της 8ης Φεβρουαρίου δεν υπήρχαν ακόμη τα δεδομένα της «Γερμανικής στροφής» προς μια πιο συντονισμένη οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Ευτυχώς η Κα Μέρκελ δείχνει να μετακινείται προς τη θέση αυτή και να ανοίγει το σχετικό διάλογο. «Ανάγκα και θεοί πείθονται».
Η πολιτική Ομπάμα στις ΗΠΑ δεν είναι δυνατό να αφήσει αδιάφορη την Ε.Ε., η οποία είναι τουλάχιστο ισότιμος οικονομικός παίκτης στη διεθνή σκηνή.
Η προετοιμασία της Ε.Ε. ενόψει της νέας συνόδου των G20 στο Λονδίνο, θα έχει πολύ ενδιαφέρον...
Δημοσίευση σχολίου