Γιάννης Μυλόπουλος
Ποιος είπε ότι τα συνθήματα που σφράγισαν με το συμβολισμό τους μεγάλα ιστορικά γεγονότα, δεν είναι διαχρονικά; Σήμερα, 35 χρόνια μετά, το κυρίαρχο σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα. Δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα για τις βαθύτερες αιτίες αυτής της επιστροφής…
Στην κυριολεξία, λόγω της παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης, αλλά και μεταφορικά, ως αποτέλεσμα των συνεπειών της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, το αίτημα για «ψωμί» ξαναγίνεται επίκαιρο από εκατομμύρια ανθρώπους, θύματα του υπερκαταναλωτισμού και της κοινωνίας της αφθονίας.
Η διείσδυση των νεοφιλελεύθερων πρακτικών στη σφαίρα των δημόσιων αγαθών και η υποχώρηση παραδοσιακών αξιών του παγκόσμιου πολιτισμού στο όνομα του κέρδους, μετέτρεψαν την Παιδεία, από κοινωνικό αγαθό που αναφέρεται στην καλλιέργεια του νου και της ψυχής, σε οικονομική υπηρεσία που εξαντλείται στην κατάρτιση και την επαγγελματική εξειδίκευση.
Η στέρηση της ελευθερίας των επιλογών μας τέλος, όπως αυτή καθορίζεται από το ύψος των επιτοκίων δανεισμού των τραπεζών, οι οποίες και μας εκπαίδευσαν να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα διαθέτουμε, αναδεικνύει το σύγχρονο αίτημα της απελευθέρωσης από το βραχνά των οικονομικών συμφερόντων, στο νέο διακύβευμα της εποχής της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Από το 1973 μέχρι σήμερα, αναμφίβολα άλλαξαν πολλά. Εκείνα που φαίνεται να μην άλλαξαν, είναι εκείνα που θυμίζουν το διαχρονικό χαρακτήρα του αγώνα μας για ένα καλύτερο αύριο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου